تنهای تنها

می رسد روزی که فریاد و فغان ها سر کنی

 می رسد روزی که احساس مرا باور کنی

 می رسد روزی که نادم باشی از رفتار خویش 

خاطرات رفته ام را مو ز مو از بر کنی

 می رسد روزی که تنها ماند از من یادگار

 نامه هایی را که با دریای اشکت تر کنی

 می رسد روزی که تنها در مسیر بی کسی

 بوته های وحشی گل را ز غم پرپر کنی

 می رسد روزی که صبرت سر شود در پای من 

آن زمان احساس امروز مرا باور کنی